پاتوق رضا

به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ " محمد حسین سلمان الربيعي " فرمانده یگان پیشرو مقاومت اسلامی نُجَباء که در سوریه به "حمودي دیاله" لقب داشت؛ روز چهارشنبه 13 مردادماه در جریان عملیات محاصره تروریست‌های تکفیری در حلب به فیض رفیع شهادت نایل آمد، وی درحالی در حومه حلب به شهادت رسید که مورد آماج حملات خمپاره‌ای و موشکی قرار گرفته بود.

در پی شهادت این رزمنده غیور عراقی، يكى از فرماندهان ميدانى مقاومت اسلامی نُجَباء در وصف وی اظهار داشت: حمودي دیاله بیش از هر چیز به شجاعت شهرت یافته بود و در جنگ‌های خیابانی و در زمانی که پیکر شهدا و یا مجروحان در محاصره تروریست‌ها قرار می‌گرفت؛ فوراً خود را به محل می‌رساند.

" ابو مریم " افزود: "حرش" خان طومان در دى ماه ١٣٩٤ صحنه درگیری میان رزمندگان نُجَباء و عناصر گروه تروريستى جبهة النصرة شده بود که چند پاسدار ایرانی نیز در میان ما بودند. تروریست‎ها ما را با موشک تاو هدف قرار دادند که در نتیجه آن سه نفر شهید و شماری دیگر مجروح شدند.

وی گفت: مجروحان خود را به سختی به عقب کشیدند و پیکر مطهر آن سه شهید در خط ماند و کم کم حلقه محاصره تروریست‌ها به دور پیکر شهدا درحال تنگ‌تر شدن بود.

اين فرمانده ميدانى مقاومت اسلامی نُجَباء با بیان اینکه "طی تماس بی‌سیمی مستشاران ایرانی با ما، پیشروی هر رزمنده به جلو را به دلیل هدف گرفتن مجدد توسط موشک کورنت ممنوع کردند"؛ خاطرنشان ساخت: فوراً دستور مستشاران ایرانی را به رزمندگان و فرماندهان دسته، گروهان و گردان اعلام کردم و به آنان قول برگرداندن پیکر شهدا در زمانی مناسب‌تر را دادم.

ابو مریم ادامه داد: در همین حین، حمودی دیاله از میان جمع برخاست و گفت "من به حرف هیچکس گوش نخواهم داد، پیکر شهدا در نزدیکی حلقه محاصره دشمن است و من نمی‌توانم نظاره‌گر این صحنه باشم".

وی با تاکید بر روحیه دلاورمردی این شهید عراقی ابراز داشت: حمودی دیاله خودرویی را روشن کرد و در عرض کمتر از ١٥ دقیقه درحالی که چهره‌ای اشکبار به پهنای صورت داشت؛ با پیکرهاى سردار شهيد " سياح طاهرى " فرمانده فقید هشت سال دفاع مقدس و جبهه سوریه، شهيد " محمد کامران " پاسدار ایرانی مدافع حرم و شهید " شيخ مالك " مسئول فرهنگی حیدریون در سوریه، بازگشت.

اين فرمانده ميدانى مقاومت اسلامی نُجَباء با بیان اینکه جبهه مقاومت مملو از شیرمردانی همچو حمودی دیاله است، تصریح کرد: فرهنگ شهادت اولین درسی است که مدافعان حریم آل الله به ما می‌آموزند و دشمن بداند که سربازان حضرت زینب و حضرت رقیه سلام الله علیهما حتی اگر خون شهدا به زانوها برسد، این سرزمین را ترک نخواهند کرد.

انتهای پیام/

در میدان‌های جنگ عواملی همچون تعداد نیروهای نظامی حاضر در نبرد، استفاده از تجهیزات پیشرفته، روحیه سربازان موثر است اما نکته مهم که یک جنگ را به پیروزی می رساند؛ حمایت و پشتیبانی سریع از نیروها است.

در همین راستا نیروهای مسلح جهان به فکر طراحی وسیله‌ای برای جابه جایی ادوات و نفرات خود افتادند، در ابتدا برای این کار از ارابه استفاده می‌کردند اما این پایان کار نبود و با پیشرفت و نیاز به این مسئله که نیروها با سرعت بیشتری جابه جا شوند وسایل جدیدتر و پیشرفته‌تری مانند انواع نفربرها ساخته شد. اما بازهم نیاز به سرعت بیشتر برای پشتیبانی از نیروها وجود داشت تا این که نیروهای مسلح توانستند با دانش خود و استفاده از تجهیزاتی مانند بالگردها زمان پشتیبانی را کاهش دهند.

این یگان‌ها در ابتدا فقط از بالگردهای کوچک که توانایی حمل مقدار محدودی از تجهیزات ادوات و نفرات را داشتند استفاده می‌کردند اما با پیشرفت تکنولوژی و ساخت بالگردهایی با قابلیت حمل ظرفیت‌های بیشتر را مورد توجه قرار دادند که منجر به تولید ابر بالگردها شد که در این گزارش به معرفی 10 بالگرد برتر ترابری جهان می‌پردازیم.

**  "میل 26" بزرگترین بالگرد ترابری دنیا 

بالگرد " میل 26 " بزرگترین و سنگین‌ترین بالگرد دنیا است که طراحی آن در سال 1970 و در زمان اتحاد جماهیر شوروی آغاز و در سال 1977 اولین پرواز آزمایش خود را انجام داد؛ این بالگرد در روسیه به نام " کروکودیل " نیز شناخته می‌شود که دلیل این نامگذاری ابعاد بزرگ و توانایی حمل بارهای سنگین توسط این بالگرد می‌باشد؛ " Mi-26 " در سازمان"  ناتو " به " Halo " معروف است.

فدراسیون روسیه قصد طراحی بالگردی را داشت که توانایی حمل باری آن " دوبرابر " بالگردهای ترابری زمان خودش باشد و به همین جهت " Mi-26 " را طراحی کرد و در سال 1981 در نمایشگاه هوایی پاریس از آن رونمایی کرد و در سال 1982 نیز فدارسیون روسیه اولین فروند از این بالگرد را تحویل گرفت و در سال 1983 نیز اولین اسکادران از بالگرد " Mi-26 " را تشکیل داد.

مهم‌ترین ویژگی " Mi-26 " استفاده از همان رمپ به کار رفته در هواپیمای " C 130 " می‌باشد که تجهیزاتی مانند نفربرها و یا نفرات به راحتی وارد بالگرد شده و از آن خارج شوند، این محفظه طولی بیش از 10 متر، عرض بیش از 3 متر عرض و دارای بیش از 2.5 متر ارتفاع است و قادر می‌باشد محموله‌ها و ادوات جنگی تا وزن 9 هزار و 889 کیلوگرم را در خود جای دهد و یا 80 نفر را جابه‌جا کند و می‌تواند 60 برانکارد را حمل نماید.

برای این بالگرد که طولی بیش از 35 متر، عرضی بیش از 3 متر، بیش از 8 متر ارتفاع، وزنی خالی بیش از 25 تن و با محموله بیش از 50 تن تعداد 5 خدمه پروازی در نظر گرفته شده است؛ برای پرواز به دو موتور " ZMKB Progress D136 turboshafts " که هر موتور قدرتی در حدود 10 هزار اسب بخار را تولید می‌کنند؛ مجهز شده که این قدرت باعث می‌شود که " Mi-26 " با سرعت 295 کیلومتر در ساعت حرکت کند؛ این بالگرد دارای سقف پروازی بیش از 1 هزار و 500 کیلومتر می‌باشد و همان طور که گفته شد قادر به حمل 80 نفر نیروی نظامی و یا 60 تخت برانکارد و یا 20 تن محموله است.

**  بالگرد " CH-53E " ابر بالگرد آمریکا 

 بالگرد " CH-53E " یکی از ابر بالگردهایی است که در سال 1981 میلادی و توسط کمپانی " Sikorsky " طراحی و ساخته شد و در اختیار نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا قرار گرفت که در آن زمان به عنوان بزرگترین بالگرد جهان که خارج از روسیه ساخته شده مشهور بود.

وظیفه اصلی این بالگرد جابه جایی نفرات و تجهیزات نیروی دریایی آمریکا از روی ناوها و ناوهای‌هواپیمابر به ساحل است که در این زمینه قابلیت حمل بیش از 30 سرباز را دارد که با پیکره بندی فضای داخل " CH-53E " این ظرفیت به به بیش از 50 نفر افزایش پیدا می‌کند و علاوه بر این بالگرد " CH-53E " قابلیت حمل حدود 24 تخت برانکارد را نیز دارد؛ البته این کارکرد اصلی بالگرد است و همچنین نیروی دریایی آمریکا با به روزآوری تجهیزات "ch-53E" یک نسخه جهت مین ریزی دریایی نیز ساخته است.

" CH-53E " بیش از 25 متر طول، بیش از 7 متر ارتفاع، وزن خالی بیش از 10 هزار کیلوگرم، سرعتی بیش از 200 کیلومتر بر ساعت و برد پروازی بیش از 700 کیلومتر را دارد که این مشخصات به این بالگرد توانایی حمل باری بیش از 13 تن در داخل و یا بیش از 14 تن در خارج از بالگرد را می‌دهد، همچنین این بالگرد قابلیت حمل نفر بر زرهی " LA7-25 " و توپ " 198- M " را دارا می‌باشد.

**  بالگرد " شینوک " غول دوزیست آمریکایی 

فرماندهان ارتش ایالات متحده بر این عقیده بودند که می‌توانند به‌وسیله بالگرد و توسط یگان‌های هوانیروز این کشور، به خوبی از پس پشتیبانی از واحدهای ارتشی بر آیند. در همین راستا و بعد از بررسی‌هایی که کارشناسان خبره نظامی انجام دادند، تنها یک سال بعد از احساس نیاز اولیه و در سال 1936 نیروی زمینی آمریکا تمام نیازها و خواسته‌های خود از یک هلیکوپتر تمام عیار و کامل را تعیین کرد و درست در همین زمان شرکت هواپیماسازی " پیازِکی " مطالعه و تحقیقات وسیعی را در مورد طراحی نوعی از هلیکوپتر که قابلیت و توانایی پاسخگویی به نیازهای ترابری و نظامی را داشته باشد آغاز کرده بود تا این که در سال 1957 طرح مدل اولیه خود را با نام " Model 107 " ارائه کرد و این شرکت شاهد اولین پرواز آزمایشی این مدل در سال 1958 بود.